Zamiast wstępu
"Historia jest pamięcią życia" - wszyscy to wiemy, ale często zapominamy zapytać o nią
tych, którzy ją współtworzyli. Wspomnienia zacierają się, odchodzą razem z ludźmi,
pozostają tylko szczątkowe informacje.
Aby ocalić od zapomnienia historię Radzewic, sięgnęliśmy do wspomnień najstarszych
mieszkańców i ich archiwów domowych.
Mimo, że nasza wieś jest niewielka udało się odnaleźć sporo ciekawych dokumentów
z XVIII, XIX i początku XX wieku, zachowanych w korespondencji między dworem
w Kórniku, a tutejszymi mieszkańcami i władzami pruskimi.
Postanowiliśmy więc pozbierać możliwie dużo informacji, uporządkować je i udostępnić
wszystkim zainteresowanym.
Zapraszamy mieszkańców do uzupełniania informacji o ludziach, zdarzeniach i miejscach,
a także udostępnienia archiwalnych fotografii i dokumentów.
Serdecznie dziękujemy wszystkim mieszkańcom, którzy pomogli nam zgromadzić
tak wiele cennych informacji i dokumentów.
Wyrazy podziękowania kierujemy do naszych nestorów: Pani Ireny Pentek,
Haliny Tomczak ze Świątnik, Pana Wojciecha Kowalewskiego, Piotra Karalusa,
Walentego Matuszewskiego, którzy podzielili się z nami swoimi wspomnieniami
i czasem.
Za udostępnienie archiwów domowych i własnych zbiorów oraz przekazaną wiedzę
historyczną dziękujemy Panu Stanisławowi Dudkowi, Panu Grzegorzowi Koniecznemu
za informacje o radzewickiej szkole i przekazane nam szkolne archiwalia oraz Paniom
Dorocie Fica, Aldonie Szymańskiej, Sławie Karalus i Marii Wojciechowskiej
za wypożyczenie i opisanie starych zdjęć, a Pani Beacie Tomczak za uzupełnienie
materiału o OSP.
Za pomoc w tłumaczeniu inskrypcji nagrobnych jesteśmy wdzięczni Państwu Ingrid
i Wolfgangowi Sellen z Radzewic oraz Jolancie Hartlieb z Niemiec.
Dziękujemy również Panu Markowi Schneiderowi oraz Maciejowi Jesse za szerokie
informacje na temat prac Nadzoru Wodnego i budowli hydrotechnicznych na Warcie.
Inicjatorowi propagowania wiedzy o naszej wiosce, Panu Robertowi Kropaczowi
za przekazanie nam do dyspozycji wypromowanej przez siebie strony internetowej
oraz naszej cierpliwej korektorce p. Marii Olejnik - podziękowania z uśmiechem 
Bez pomocy tych wspaniałych ludzi nie udałoby się zrealizować projektu.
Aleksandra Kołutkiewicz i Anna Szulc